گروه سلامت خبر ساز - محمد رضازاده: دل کندن از پول، دل بریدن از دارایی، کندنش از گوشه ذهن و راضی شدن برای خرج کردنش به نفع دیگران، جدالی است با نفس. عدهای مغلوب این جدال میشوند، میچسبند به پول، دو دستی یقه دنیا را میگیرند، وحشت بخشیدن پیدا میکنند و چنبره میزنند روی داراییشان، عدهای اما در این جدال برنده میشوند، دل از مایملک دنیا میبُرند و غرق دنیایی میشوند که در آن یک دانه گندم ۷۰ دانه میشود و در آن بذر خوبیها رشد میکند.
اعضای موسسه «امید و دانش» از تبار آدمهایی است که راحت دل میکَنند، آسان فراموش میکنند، به سادگی میبخشند و بعد هم خوبیشان را میاندازند ته ته ذهنشان تا مصداق نیکوکارانی باشند که نیکی میکنند و در دجله میاندازند و منتظر پاداش نمیمانند. قصه زندگیشان قصه ایثار است، قصه بزرگمردی و نیک اندیشی. برای شنیدن ماجراهای شیرین و قصههای شنیدنی این گروه میزبانی دکتر علی بیژنی بودیم، وی که به نمایندگی از این گروه، ساعتی کنار ما نشست، خندیدیم و گاهی هم بغضی بیخ گلویمان چسبید.
*زنده شدن امید در دل دانشآموزان
علی بیژنی فوق تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی است و شاید از همین رو هم باشد که به دنبال یک کار خیر زیبا بوده . آقای دکتر بدون مقدمه شروع آغاز میکند: ماجرای اقدامات ما به زلزله کرمانشاه برمیگردد، آن روزهایی که زلزله خانه بسیاری از مردم را خراب کرد و مدارس هم بر روی سر دانشآموزان آوار شد. اینکه عدهای از دانش آموزان از تحصیل بازمانده بودند و حالا دیگر مکان مناسبی برای تحصیل نداشتند برای من و دوستانم دغدغه بود.
از همین رو به همراه همکارانم تصمیم گرفتیم برای کمک به دانش آموزان و بازگشت آنها به تحصیل اقدامی فوری انجام دهیم. تصمیم بر آن شد که شش مدرسه دوکلاسه را با کانکس را آماده کنیم، هر مدرسه دو کلاس داشت و یک آبدارخانه. مدارس خیلی زود آماده شد و از آنجا که توانسته بودیم امید به تحصیل را در دل دانش آموزان زنده کنیم تصمیم گرفتیم نام این مدارس را «امید» بگذاریم.
هنوز دو ماه از زلزله کرمانشاه نگذشته بود که این مدارس افتتاح شد و هنوز هم دانش آموزان در این مدارس تحصیل میکنند، با گذشت چندماه از آغاز به تحصیل دانشآموزان متوجه شدیم که اغلب آنها با مشکل خرید لوازم تحریر مواجه هستند، برای همین تصمیم گرفتیم ۷۰۰ کوله پشتی و روپوش را با کمک همکاران جراحان پلاستیک به این مناطق ارسال کنیم.
*استقبال خوب پزشکان از «امید و دانش»
آقای دکتر با اشاره به اینکه پزشکان زیادی در کشورهای کارهای خیر انجام میدهند و حتی به تنهایی اقدام به مدرسهسازی کردهاند ادامه میدهد: در یکی از نهادهای نیکوکاری که به همراه دو نفر از همکارانم دعوت شده بودیم تا در حد توان به این نهاد کمک کنیم این فکر به ذهنم خطور کرد که چرا انجمن جراحان پلاستیک موسسه خیریه نداشته باشد، موضوع را با همکاران مطرح کردم و آنها هم از این پیشنهاد استقبال کردند. و از آنجا که قبلا هم چند مدرسه ساخته بودیم تصمیم گرفتیم اسم این نهاد را «امید و دانش» بگذاریم.
فکرش را هم نمیکردیم این موضوع اینقدر با استقبال اعضای انجمن مواجه شود اما خوشبختانه در همان روزهای اول تعدادی از همکاران عضو مجموعه شدند و حالا این مجموعه ۳۹۰ عضو دارد. اعضایی که همه آنها پزشک نیستند و از اقشار مختلف نیز به عضویت این نهاد نیکوکاری درآمدهاند و حتی برخی از اعضا خارج از کشور هستند. آقای دکتر با اشاره به اینکه کلید مدرسهسازی از همان روز زده شد ادامه میدهد: اغلب مدارسی که توسط این نهاد ساخته میشود بانی دارد، یعنی پزشکی قبول میکند که مدرسهای را بسازد و موسسه نیز کمبودهای مدرسه را جبران میکند.
*تحصیل ۳۵ دانش آموز در یک وجب جا!
سال ۱۳۹۸ بود، هنوز بیماری کرونایی وجود نداشت، به ما اطلاع دادند که برخی مناطق استان سیستان و بلوچستان با مشکل نبود مدرسه مواجه هستند، با ۹ نفر از همکاران راهی این منطقه شدیم. دیدن دانشآموزانی که در کپر در حال تحصیل هستند همه ما را متاثر کرد، برخی از این دانشآموزان حتی کفش درست و حسابی برای پوشیدن نداشتند چه برسد لوازم تحریر و تحصیل! فضای تحصیلی یک کپر کوچک بود، کف اتاقک حصیری را یک زیلوی پاره پوشانده بود و سقف کپر را هم با یک تکه پارچه پوشانده بودند تا کودکان از گرمای سوزان خورشید در امان باشند. بیرون کپر تعداد زیادی دمپایی و کفش کوچک و بزرگ چیده شده بود و ۳۵ دانشآموز هم در همین یک وجب جا در حال تحصیل بودند. دانش آموزان این منطقه حتی کیف مدرسه نداشتند و از گونیهای برنج یا پلاستیک برای حمل کتاب و دفتر استفاده میکردند.
*افتتاح ۷ مدرسه در اوج کرونا
محروم بودن از ابتداییترین امکانات تحصیل این دانشآموزان باعث شد تا همان روز برای بچهها کیف و کفش و لوازم تحریر تهیه شود و همان روز هم تصمیم ساخت ۹ مدرسه را گرفتیم. قرارداد ساخت ۷ مدرسه در این منطقه در همان روزها بسته شد، مدارسی که قرار شد از یک کلاس تا شش کلاس ظرفیت داشته باشند. متاسفانه آغاز ساخت مدارس مصادف شد با شیوع ویروس منحوس کرونا! اما شور و انگیزه ما و همکارانمان برای ساخت مدارس باعث نشد تا دست از کار و پیگیری مراحل ساخت برداریم و با تلاش دوستان و همکارانم سرانجام آذرماه ۱۴۰۰ این مدارس افتتاح شد. ۷ مدرسه بانی داشت و پزشکان تصمیم به ساخت آنها گرفته بودند، بانی یکی از مدارس هم یک مهندس ساکن خارج از کشور بود.
ساخت یک یا دو مدرسه باعث نمیشود که این تصور در ذهنشان به وجود بیاید که دین خود را به کودکان ادا کردهاند و کار را متوقف کنند، دکتر بیژنی میگوید: همین حالا هم یک مدرسه در حال ساخت داریم، چند وقت پیش وقوع سیل در استان سیستان و بلوچستان باعث شد کودکان این مناطق از تحصیل محروم شوند، از همین رو تصمیم گرفتیم در روستای «بسوط» هم مدرسه بسازیم، کارهای ساخت این مدرسه به خوبی انجام شده است و امیدواریم تا مهرماه آن را افتتاح کنیم.
*همراهی بازاریان با پزشکان
اواخر اردیبهشت ماه در بازدیدی که از این مناطق داشتیم دو نفر از بازاریان که مطلع شده بودند موسسه ما درحال ساخت مدرسه در مناطق محروم است همراه ما شدند و پس از بازدید از منطقه کلنگ ساخت دو مدرسه را زدند، مدارسی که همین حالا در حال ساخت است. نهاد «امید و دانش» در حال حاضر نیز در حال ساخت یک مدرسه دیگر در یکی دیگر از روستاهای اطراف خاش است. همراهی سایر گروهها با ما بسیار خوب و صمیمی است و هرساله نزدیک عید نوروز از خیران دعوت میکنیم حتی به اندازه خرید چند آجر به ساخت مدارس برای دانش آموزان مناطق محروم کمک کنند.
انجام این کارها آرامش خاطری به ما اعطا میکند که احساس میکنیم کاری مفید انجام میدهیم، پزشکان دیگر و افراد عادی کمک زیادی به ما در این مسیر کردهاند. سنت حسنه ساخت مدارس از قدیم در بین پزشکان رواج داشته است و در بسیاری از نقاط کشور، مانند هرمزگان، کردستان و ... چندین مدرسه ساختهاند. ما به اندازه توان خودمان تلاش میکنیم تا کودکان آینده بهتری داشته باشند.
*کودکان این محل فقط توان تحصیل تا ششم ابتدایی را دارند
برای بازدید به منطقهای از خاش رفته بودیم، ساکنان آنجا به ما گفتند که کودکان در این محل فقط توان تحصیل تا ششم ابتدایی را دارند و اگر بخواهند ادامه تحصیل دهند باید مسیر طولانی را طی کنند برا همین از تحصیل منصرف میشوند. هدف ما ارتقای تحصیل و دسترسی به تحصیل برای بچهها است. در دوران کرونا نیز ما تعداد زیادی ماسک برای دانش آموزان مهیا کردیم و خدا را شاکریم که گام مثبتی برای پیشبرد اهداف موسسه برداشتیم. برای همه ما روشن است که آینده یک کودک محصل به مراتب بهتر از کودکی است که از تحصیل باز میماند. نگاه ما ساخت مدارس تنها در منطقه سیستان و بلوچستان نیست و به دلیل اینکه این مناطق نیاز بیشتری دارند در این منطقه فعالیت خود را آغاز کردیم و در آینده تلاش خواهیم کرد مدارسی را در خوزستان و کردستان نیز احداث کنیم.
روزی که شروع به کار ساخت مدارس کردیم هدف ما ساخت دو مدرسه بود اما امروز با همت موسسه هشت مدرسه ساختهایم. بسیاری از اعضای انجمن به صورت ماهانه به انجمن کمک میکنند، برخی نیز کمکهای خود را به صورت سالانه پرداخت میکنند. خوشبختانه مردم به ما اعتماد میکنند و حتی مواقعی اشخاصی به تنهایی بانی ساخت مدارس میشوند.
* هزینههای ساخت مدارس شفاف است
از آقای دکتر درخصوص نحوه ساخت مدارس سوال میپرسم و اینکه چه چیزی باعث شده که مردم به شما اعتماد کنند؟ پاسخ میدهد: کار موسسه ما بسیار شفاف است، مبلغی که برای ساخت مدرسه جمع آوری میشود به حساب آموزش و پرورش واریز میشود، ما پولی از بانیها نمیگیریم و در واقع هر مدرسه حساب مشخصی دارد که از حساب مدرسه هزینههای ساخت پرداخت شود و به ندرت پیش میآید که ما مستقیم هزینه ساخت و ساز را پرداخت کنیم. مردم باید بدانند که هزینههای پرداختی به موسسه خیریه چگونه و کجا هزینه شده است و همین شفافیت است که باعث میشود مردم به ما اعتماد کنند. ما باید احتیاط کنیم تا امانت مردم به درستی حفظ شود. ناگفته نماند تجهیز مدارس بر عهده سازمان تجهیز و نوسازی مدارس است و ما فقط ساخت مدارس را انجام میدهیم.همچنین زمین را نیز آموزش و پرورش در اختیار ما میگذارد.
*بازدید از مدارس یک شرط دارد!
بعد از ساخت مدارس از برخی از پزشکان دعوت کردیم تا از این مدارس بازدید کنند، همین موضوع تا کنون باعث شده است که انگیزه برای افراد ایجاد شود و طی همین بازدیدهایی که از مدارس داشتیم نیز چندین نفر بانی ساخت دیگر مدارس شدهاند. این افراد سرمایه ما هستند. همه اعضای انجمن میتوانند در مراسم کلنگ زنی و بازدید از مدارس حضور داشته باشند، اما یک شرط دارد؛ هزینه بازدید از مدارس را نهاد نمیپردازد بلکه خیران باید هزینه رفت و آمد و اسکان را با هزینه شخصی خود بپردازند و همه هزینههایی که توسط خیران پرداخت شده است در راستای تاسیس مدرسه یا خرید لوازم مورد نیاز دانش آموزان صرف میشود.
* ایران خانه من است
لابه لای صحبتهایمان از آقای دکتر سوال میکنم، چرا طی این سالها شما از ایران مهاجرت نکردید؟ میگوید هرکس برای خودش افکار خاصی دارد، سال ۱۳۵۹ به راحتی میتوانستم مهاجرت کنم اما خب هر کسی برای خود وابستگی دارد، ایران خانه من است. واقعیت این است که ما نمیتوانیم از خانه خودمان به جای دیگری برویم و در حد توان برای حل مشکلات کشور تلاش خواهیم کرد.
* پشت سر هر مرد موفقی یک زن موفق قرار دارد
از قدیمالایام گفتهاند پشت سر هر مرد موفقی یک زن موفق قرار دارد، آقای دکتر هم از این قاعده مستثنی نیست، او میگوید: همسر من همیشه من را در این راه همراهی کرده است، مشوق روزهای سخت من بوده و از هیچ کوششی در راه ساخت مدرسه دریغ نکرده است.
*خانه پدریام را مدرسه کردیم
کارهای خیر دکتر بیژنی به همینجا ختم نمیشود و هرچه بیشتر با او صحبت میکنم ناخواسته از کارهای تحسینبرانگیز دیگری سخن میگوید؛ چند سال قبل تصمیم گرفتیم منزل پدری خودمان را در شهر اراک مدرسه کنیم، خوشبختانه این اتفاق رخ داد و توانستیم با یاری خدا مدرسهای برای کودکان استثنایی احداث کنیم. ما با این کودکان در ارتباطیم، گاهی همین بچهها برای من نامه مینویسند و ما نیز این افراد را مثل فرزندان خودمان میدانیم. حتی برخی از پزشکان این کودکان را تحت پوشش خود قرار دادهاند و از آنها حمایت مالی میکنند تا این کودکان هم بتوانند با آسایش بیشتری تحصیل کنند. برخی از افراد به دلیل نبود امکانات در خطر ترک تحصل هستند اما ما تلاش میکنیم این افراد به تحصیل بازگردند، مدارسی که ما ساختیم در مقاطع مختلف مورد استفاده قرار میگیرد و از مناطق مختلف برای تحصیل به این مدارس مراجعه میکنند.
*فراهم کردن شرایط تحصیل برای ۱۰۰۰ دانش آموز
با کمک جامعه پزشکی تا کنون ۲۱ کلاس مدرسه ساختهایم و حدود ۱۰۰۰ دانش آموز در این مدارس تحصیل میکنند. احداث مدارس شبانهروزی برای دانش آموزان و معلمان یکی از اهداف ما است به دلیل اینکه برخی معلمان مجبورند چند روز در مدرسه بمانند، احداث هنرستان حرفهای در این مناطق بسیار مهم است تا پس از تحصیل بتوانند شغل خوبی برای خود دست و پا کنند. این کار نیازمند بودجه و نیازمند حمایت دولت است. امیدواریم روزی بتوانیم مدارس بزرگتری را با کمک پزشکان و مردم بسازیم. در زاهدان دو مدرسه را کارگاه کردیم تا افرادی که نیازمند هستند بتوانند در مدرسه علاوه بر تحصیل کار کنند. هدف همه ما تربیت پدرها و مادرهای خوبی است تا تحصیل کنند و فرزندان موفقی تربیت کنند.
کم کم به پایان گفتوگویمان با آقای دکتر میرسیم، آقای دکتر میگوید: تا کنون با کمک همکارانمان توانستیم بیش از ده مدرسه بسازیم و امیدوارم سایر انجمنهای پزشکی هم بتوانند در مدرسه سازی سهیم باشند و کمک بزرگی به تحصیل کودکان این مرز و بوم کنند.
انتهای پیام/